over PURP

...om ons erfgoed te behouden

Paramaribo Urban Rehabilitation Program (PURP) is een programma dat is opgezet om bij te dragen tot de sociaaleconomische revitalisering van het historisch centrum van Paramaribo en de instandhouding van zijn gebouwd erfgoed, met inbegrip van de versterking van de managementinstantie en de ontwikkeling van een Toeristisch Plan.

De specifieke doelstellingen zijn:

  • Nieuwe bewoners en commerciële activiteiten aantrekken
  • Cultureel erfgoed herstellen
  • Verminderen van de verkeersopstoppingen; en
  • Versterken van het institutioneel kader voor het beheer van de duurzame ontwikkeling

Paramaribo, de hoofdstad van Suriname, heeft 243.556 inwoners oftewel 45 procent van de bevolking van het land. Het historisch centrum, bestaande uit een kernzone van 48 ha en een bufferzone van meer dan 100 hectare, is in 2002 aangewezen als werelderfgoed door de United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO).

Deze concentratie van historische en culturele erfgoedgebouwen, monumenten en stedelijke sites biedt het gebied het potentieel om bij te dragen aan de duurzame ontwikkeling van de stad. Het gebied heeft echter te kampen met een fysieke, sociale en economische achteruitgang, zoals blijkt uit recente studies, die een groot risico vormt voor de erfgoedgebouwen van onschatbare waarde en voor de continuiteit van de aanwijzing als UNESCO-erfgoedlocatie

Implementatie

De leningsovereenkomst (PURP) is in april 2017 ondertekend en in oktober 2017 van start gegaan. Het MINOWC via het Directoraat Cultuur, is is de aangewezen uitvoerende instantie en wordt onder steund door de Stichting Gebouwd Erfgoed Suriname (SGES). SGES heeft een adviserende rol blij de uitvoering van het PURP, aangezien zij de aangewezen managementinstantie is voor het UNESCO Werelderfgoed (WHS) in Suriname. Het Directoraat Cultuur heeft een Project Implementatie Unit (PIU) opgericht om samen te werken met de SGES bij de uitvoering van het programma.

Het programma zal de openbare ruimten van de stad renoveren, erfgoedgebouwen rehabiliteren, nieuwe huisvestingsprojecten opzetten om huurmogelijkheden te bieden aan een bevolking met verschillende inkomens, en nieuwe bedrijfsstrategieën ontwikkelen in samenwerking met de particuliere sector. Het programma zal ook de versterking van de Stichting Bebouwd Erfgoed Suriname financieren en de ontwikkeling van belangrijke planningsinstrumenten om het proces van duurzame revitalisering van het Historisch Centrum te begeleiden.

De missie van de PURP Mission bestaat uit vier (4) belangrijke componenten:

  • Component één (1) bestaat uit het ontwerp en de uitvoering van strategische stedelijke interventies om de fysieke achteruitgang van het historische centrum tegen te gaan en een duurzaam revitaliseringsproces op gang te brengen (USD 15 miljoen);
  • Component twee (2) heeft als doel bij te dragen tot het revitaliseringsproces door van het historische centrum een levendig deel van de stad te maken dat nieuwe bewoners en bedrijven aantrekt (USD 2,2 miljoen);
  • Component drie (3) moet de instanties oprichten en versterken die nodig zijn om het revitaliseringsproces van het historisch centrum op een duurzame manier te begeleiden en een doeltreffende tenuitvoerlegging van de activiteiten van dit programma mogelijk maken (USD 1,5 miljoen);
  • Component 4 is bestemd voor de financiering van het personeel en andere vaste kosten die nodig zijn voor de onder steuning van de administratie van het programma tijdens de uitvoering ervan (USD 1,3 miljoen).

De stedelijke interventies betreffen voornamelijk de rehabilitatie van het Waterfront, de restauratie van monumentale gebouwen en de verbetering van de verkeersmobiliteit. Het Waterfront zal worden vernieuwd en een upgrade ondergaan om het representatiever en aantrekkelijker te maken voor de plaatselijke bevolking en toeristen door middel van recreatieve en culturele voorzieningen. Het programma zal zich ook richten op het omleiden van het verkeer, het aanleggen van fietspaden, het verbeteren van de trottoirs en het aanpakken van parkeerproblemen.

De historische binnenstad van Paramaribo werd op 29 juni 2002 tijdens de 26e zitting van het Werelderfgoedcomité in Boedapest, Hongarije, op de werelderfgoedijst van de UNESCO geplaatst.

In juni 2002 heeft het Werelderfgoedcomité besloten de historische binnenstad van Paramaribo op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO te plaatsen. Het besluit was gebaseerd op de culturele criteria (ii) en (iv), zoals aanbevolen in het ICOMOS-rapport van 2001:

Criterium (a – iI): Paramaribo is een uitzonderljk voorbeeld van de geleidelijke fusie van de Europese architectuur en bouwtechnieken met inheemse Zuid-Amerikaanse materialen en ambachten om een nieuw architectonisch idioom te creëren.

Criterium (a – iv): Paramaribo is een uniek voorbeeld van het contact tussen de Europese cultuur van Nederland en de inheemse culturen en het milieu van Zuid-Amerika in jaren van intensieve kolonisatie van deze regio in de 16e en 17e eeuw.

Het werelderfgoed moet van Uitzonderlijke Universele Waarde (UOV) zijn, hetgeen de basis vormt voor de nominatie. Volgens UNESCO betekent ‘Uitzonderlijke Universele Waarde een culturele en/of natuurlijke betekenis die zo uitzonderlijk groot is dat het de nationale grenzen overschrijdt en van gemeenschappelijk
belang is voor huidige en toekomstige generaties van de gehele mensheid:’ Als zodanig is de permanente bescherming van dit erfgoed van het hoogste belang voor de internationale gemeenschap als geheel.

Volgens UNESCO betekent ‘Uitzonderlijke Universele Waarde een culturele en/of natuurlijke betekenis die zo uitzonderlijk groot is dat het de nationale grenzen overschrijdt en van gemeenschappelijk belang is voor huidige en toekomstige generaties van de gehele mensheid: Als zodanig is de permanente bescherming
van dit erfgoed van het hoogste belang voor de internationale gemeenschap als geheel. Om als “Uitzonderlijke Universele Waarde’ te worden beschouwd, moet een object aan een of meer werelderfgoedcriteria voldoen.

Deze criteria worden toegelicht in de ‘Operational Guidelines for the Implementation of the World Heritage Convention‘, die, naast de tekst van de overeenkomst, het belangrijkste werkinstrument inzake het werelderfgoed is.De criteria worden regelmatig door het comité herzien om rekening te houden met de
ontwikkeling van het concept werelderfgoed zelf.